Παλιά Βρύση - Καμίνια

Η παλιά οθωμανική βρύση βρίσκεται σχεδόν στο κέντρο του χωριού. Από εκεί  οι κάτοικοι έπαιρναν νερό όταν ακόμα τα σπίτια δεν είχαν υδρευτεί και πότιζαν τα ζώα τους στις γούρνες-ποτίστρες που υπήρχαν ακριβώς δίπλα στη βρύση. 
Στο χωριό υπήρχαν και άλλες βρύσες-κρήνες αλλά μόνο από αυτή την βρύση το νερό ήταν πόσιμο. 
Τις βρύσες στο χωριό τις είχαν φτιάξει οι Οθωμανοί οι οποίοι αν και ποτέ δεν κατοίκησαν μέσα στο χωριό είχαν τη φιλοσοφία ότι φτιάχνοντας κρήνες  ως αφιερώματα για να ξεδιψούν τους περαστικούς θα είχαν τις ευλογίες τους.. Σύμφωνα με την παράδοση η παλιά κεντρική βρύση είχε φτιαχτεί με τις δωρεές μιας  Τουρκάλας. 
Οι Τούρκοι την ημέρα είχαν δοσοληψίες με τους Καμιώτες, μα σαν νύχτωνε κανείς τους δεν διακινδύνευε διανυκτέρευση στο χωριό, γιατί πίστευαν ότι η Παναγιά με φωτιές που περιζώνανε την εκκλησία της στα Καμίνια τους έδιωχνε. Όσοι είχαν τολμήσει να διανυχτερεύσουν στο χωριού είχαν φοβηθεί τόσο πολύ που δεν το ξανατόλμησαν.
Διανυκτέρευαν σε οικισμούς που υπήρχαν   περιμετρικά του χωριού όπου είχαν κτήματα και μάντρες.

Οι γεροντότεροι χρησιμοποιούσαν ένα δίστιχο για να δηλώσουν στους νέους ότι τα χρόνια περνούν πολύ γρήγορα αλλά ταυτόχρονα μέσα από το δίστιχο φέρεται και η σημασία που είχε για αυτούς η κεντρική βρύση του χωριού.

«Κα΄πτς ήμουν άγγελος τώρα αγγελεύουν άλλ’

Στ’ βρύσ’ που π’να νιρό ,τώρα του πίνουν άλλ’.»[1]
Ευαγγελία Χ.Λιάπη